Ástæðan fyrir símtalinu var að maður hafði verið myrtur. Lögreglan hafði handtekið mann vegna málsins. DNA úr hinum látna fannst á hinum handtekna en það flækti málið að DNA úr þremur öðrum fannst einnig í DNA-sýninu. Lögreglan bað Graversen um aðstoð en hún er doktor í tölfræði og rannsakar tölfræðilegar greiningar á samblöndun DNA hjá Stærðfræðideild Kaupmannahafnarháskóla.
Graversen hefur þróað reikningsaðferð sem er hægt að nota til að ná fleiri upplýsingum úr einu DNA-sýni en áður. Þetta gerir að verkum að hægt er að finna út hvaða hluti sýnisins tilheyrir hverjum.
BT hefur eftir henni að þetta sýni að það sem hún er að gera sé gagnlegt og að hún stefni í rétta átt.
Það var eiginlega tilviljun að hún byrjaði að sérhæfa sig á sviði réttarlæknisfræði. Þegar hún var að fara að skrifa doktorsritgerð sína dróst hún inn í verkefni þar sem hún gat orðið að liði með því að þróa þessa reikningsaðferð.
„Það vatt síðan upp á sig af því að þetta gekk vel og síðan eru liðin níu ár.“
Hún lagði stund á nám á Englandi og lögreglan þar fékk veður af henni og kunnáttu hennar í gegnum kunningja hennar sem starfar á rannsóknarstofu í réttarlæknisfræði þar í landi. Lögreglan var þá að rannsaka fyrrgreint morðmál og hafði fundið DNA en það var of flókið til að hægt væri að vinna úr því. Graversen notaði reikningsaðferð sína og það gekk upp. Málið var það fyrsta sinnar tegundar á Englandi þar sem þessi reikningsaðferð var notuð.
Nú hefur reikningsaðferð hennar verið notuð við lausn fjögurra morðmála á Englandi og einu í Danmörku.
