Þetta segir í upphafi greinar Gunnars Björnsson, pastor emeritus og fyrrum sóknarprests, í Morgunblaðinu í dag. Þar segir Gunnar að guðleysi sé alvarlegasti vandi þjóðarinnar nú um stundir. Biskupsstofa sé lokuð vegna sumarleyfa þrátt fyrir að þar séu tugir manna á launaskrá, borgarstjórn sé ekki góð við Hjálpræðisherinn og rektor Háskóla Íslands útskrifi hundruð kandídata án þess að biðja þeim blessunar guðs. Þingmenn og forseti lýðveldisins koma einnig við sögu í skrifum Gunnars:
„Á alþingi Íslendinga situr fólk, sem hegðar sér eins og það sé andstæðingar kirkju og kristni. Og hæstvirtur forseti vor leggur hornstein að vatnsorkuveri og óskar þess raunar, að blessun fylgi mannvirkinu, en segir ekki „Guðs blessun“.“
Gunnar segir að ef kristni leggist af verði til tómarúm sem muni fljótt fyllast af öðru efni. Síðan víkur hann að þeim sem hæst hafa um eigið guðleysi og stofna jafnvel um það félög. Gunnar segir þá oft hafa upplifað mótgang og armæðu í æsku en hafi brosti greind, karakterstyrk, fræðslu og hjálp til að takast á við þetta:
„Þeim, sem hæst hafa um guðleysi sitt, og það svo, að þeir stofna um það félög, hafa hlutirnir oft snúist til mótgangs og armæðu í bernsku eða æsku. Hina sömu hefur brostið greind, karakterstyrk, fræðslu og hjálp til þess að leggja þetta að baki, fyrirgefa, gleyma. Í meintu guðleysi eru ýmsir haldnir sektarkennd með grímu, það sækir að syndavitund í dularklæðum.“
