Sniðgöngunni er beint gegn Sidi Ali, sem selur vatn og er í eigu Meriem Bensaleh, Centrale Danone, sem selur mjólkurvörur og er í eigu franska mjólkurrisans Danone, og Afriquia, sem er keðja bensínstöðva í eigu Aziz Akhanouch sem er ríkasti maður Marokkó. Akhanouch er auk þess landbúnaðar- og sjávarútvegsráðherra og náinn vinur Mohammed VI konungs. Margir telja hann vera sjálfan holdgerving hinnar pólitísku og efnahagslegu elítu sem beri ábyrgð á síhækkandi verðlagi í landinu.
Samfélagsmiðlar hafa verið notaðir til að hrinda sniðgöngunni af stað en markmiðið er sagt vera „að sameina almenning og tala einni röddu gegn háu verðlagi, fátækt, atvinnuleysi, óréttlæti, spillingu og einræði“.
Samkvæmt niðurstöðum skoðanakönnunar dagblaðsins L‘Economiste styðja 42 prósent landsmanna sniðgönguna og kröfur mótmælenda. Þetta kemur í ofanálag við sívaxandi leiða á stjórnmálamönnum. Flest stórfyrirtæki landsins eru í eigu stjórnmálamanna sem hafa að margra mati misst allan trúverðugleika. Um leið og þeir séu kosnir á þing sogist þeir inn í elítuna og standi aðeins vörð um eigin hagsmuni.
Í síðustu viku tilkynnti Centrale Danone að frá því að sniðgangan hófst þann 20. apríl hafi salan dregist saman um helming. Fyrirtækið hefur sagt 1.000 starfsmönnum upp vegna þessa. Í allt hefur sniðgangan áhrif á 470.000 starfsmenn í mjólkuriðnaðinum og 120.000 bændur. Starfsmenn mjólkurbúa efndu til mótmæla í síðustu viku og kröfðust félagslegs réttlætis en mótmæltu jafnframt að sniðgangan komi illa við þá.
Ekki er vitað hver stendur á bak við sniðgönguna en grunur leikur á að Abdelilah Benkirane, leiðtogi flokks íslamista PJD, standi á bak við hana. „Vefher“ flokksins er mjög iðinn og hefur náð góðum árangri í að stýra skoðanamyndun í landinu með aðstoð samfélagsmiðla.
Konungur landsins er sá sem stýrir flestu í raun og veru og hann hefur ekki verið í Marokkó nema í 20 daga síðan í byrjun febrúar. Hann hefur leitað sér lækninga í Frakklandi og dvalið þar megnið af tímanum. Á samfélagsmiðlum hefur hann verið gagnrýndur fyrir að velja franska lækna frekar en landa sína og fyrir að dvelja í Frakklandi á kostnað skattgreiðenda.