,,Ég og sonur minn, Jóhannes Ari Hansen, 6 ára, gerðum okkur ferð upp á Hafravatn fyrir fáeinum dögum síðan,“ segir Jógvan Hansen í samtali við Veiðipressuna.

,,Við fórum ásamt ömmu hans, Þóru Arnheiði, og hann var mjög spenntur að fá að fara og veiða, amman líka. Og ekki var pabbinn að kvarta. Ég keypti handa honum  bensínstaðastöng þegar hann var tveggja ára. Einhverveginn hélt ég að hún mundi gagnast eitthvað fyrr en gerði það samt ekki fyrr en nú. Það var dásamlegt veður þarna og ótrúlega fallegt eins og alltaf. Aðgengið notalegt og til fyrirmyndar. Við búum í Mosfellsbæ og höfum því ekki mikið fyrir því  að skutlast þangað,“ sagði Jógvan.

Og Jógvan heldur áfram:

,,Ég setti maðk og flotholt á og við hentum úi. Það var logn og því sást mikið til fiskin vaka. Sonurinn byrjaði að kvarta eftir svona 20 mínútur um að honum langaði að komast heim aftur þar sem ekkert var að gerast. En ég sagði honum að nota  veðrið og kíkja á steinana og trén í  kringum sig og þá sérstaklega að fylgjast vel með flotholtinu sem gæti allt í einu horfið. Nokkru  seinna þá sér hann ekki flotholtið og spyr mig hvar það er. Ég segi honum að það er líklegast fiskur sem væri búinn að stela því. Hann var fljótur að kippa í pínulitlu stöngina sína og þá var á ! Hann vissi strax að það átti bara að draga inn og koma 25 cm risa kvikindinu á land sem allra fyrst. Ég upplifði sjálfan mig í gegnum hann eins og þegar að ég fékk maríulaxinn minn. Honum fannst þetta alveg magnað. Og öskraði á mig; Ég veiddi fisk pabbi. Pabbanum langaði næstum því að fara að grenja úr stolti. Yndisleg stund. Og góð lexía fyrir svona unga peyja að veiði kostar þolinmæði og ekkert annað,“ segir Jógvan ennfremur.

Mynd. Jóhannes Ari Hansen 6 ára með silunginn í Hafravatni. JH