Síðan iðnvæðingin hófst hefur magn metans í andrúmsloftinu aukist mikið. En á árunum eftir aldamót var það hins vegar mjög stöðugt og loftslagssérfræðingar vörpuðu öndinni léttar. En þetta var skammvinn ánægja því 2007 fór magnið að aukast á nýjan leik og frá 2014 varð aukningin meiri en áratugum saman. Síðan hefur aukningin bara haldið áfram en loftslagssérfræðingar eru ekki á einu máli um hvað veldur.
Þetta er niðurstaðan í nýrri vísindagrein sem var birt í vísindaritinu Science. Sumir vísindamenn telja að metanaukninguna megi rekja til mikillar bráðnunar íss á Norðurheimskautasvæðinu. Ef það er rétt þá stendur mannkynið frammi fyrir mikilli áskorun. Á Norðurheimskautasvæðinu hefur hnattræn hlýnun verið einna mest en það veldur því að jöklar og sífreri bráðna í stórum stíl. Þegar það gerist losnar um metan sem var fast í ís og jarðvegi.
Metan er allt öðruvísi en koltvíldi en það er mun öflugri gróðurhúsalofttegund. Það festir um 25 sinnum meiri hita í andrúmsloftinu en koltvíildi. En það er miklu minna metan í andrúmsloftinu en koltvíildi og því eru heildaráhrif þess mun minni en áhrif koltvíildis. Metan er líka ólíkt koltvíildi að því leyti að líftími þess er takmarkaður. Það brotnar niður á um 12 árum og verður að koltvíldi.
Metanið í andrúmsloftinu er því ekki ævagamalt og með því að skoða sameindasamsetningu þess geta vísindamenn séð hvaðan það kemur. Það kemur frá mörgum stöðum. Sumt er af mannavöldum, til dæmis frá landbúnaði en rop nautgripa og prump eiga sinn hlut að máli sem og notkun jarðefnaeldsneytis. Síðan er það náttúrulega metanið, til dæmis það sem losnar við bráðnun á heimskautasvæðinu og það sem kemur frá votlendi á hitabeltissvæðum.
