Bréfið fjallar um að móðirin vill undirbúa dóttur sína undir það sem hún á von á þegar heitt elskuð móðir hennar verður gömul.
„Kæra dóttir mín,
Daginn sem þú tekur eftir að ég er að verða gömul vil ég biðja þig um að vera þolinmóð en helst af öllu vil ég að þú reynir að skilja hvað ég geng í gegnum. Ef ég endurtek sama hlutinn þúsund sinnum skaltu ekki trufla mig og segja: „Þú sagði nákvæmlega það sama fyrir einni mínútu síðan“. Hlustaðu bara, vertu svo góð. Reyndu að muna þau skipti, þegar þú varst barn, og ég las sömu söguna fyrir þig kvöld eftir kvöld þar til þú sofnaðir.
Þegar ég vil ekki fara í bað, ekki vera reið og skamma mig. Manstu öll þau skipti sem ég þurfti að hlaupa á eftir þér og finna afsakanir fyrir að neyða þig í bað þegar þú varst lítil stúlka?
Þegar þú sérð erfiða baráttu mína við að nota tölvur og farsíma og fleira, gefðu mér þá tíma til að reyna að skilja og ekki horfa svona á mig . . . mundu ástin mín hversu þolinmóð ég var þegar ég kenndi þér að gera ýmislegt, til dæmis borðsiði, að klæða þig, greiða þér og glíma við daglegar áskoranir. Þegar sá dagur rennur upp að þú sérð að ég er að verða gömul bið ég þig um að vera þolinmóð en mest af öllu bið ég þig um að reyna að skilja hvað ég geng í gegnum.
Ef ég tapa þræðinum reglulega þegar við tölum saman gefðu mér þá smá tíma til að komast aftur að efninu. Ef ég get það ekki, ekki verða stressuð, óþolinmóð eða hrokafull. Þú þarft bara að vita í hjarta þínu að það mikilvægasta fyrir mig er að vera með þér.
Þegar gömlu þreyttu fæturnir mína geta ekki lengur komið mér jafn hratt yfir og áður, hjálpaðu mér þá eins og ég hjálpaði þér þegar þú lærðir að ganga.
Ekki vera leið þegar þessir dagar koma, þú þarft bara að vera með mér og skilja mig með ást þinni þegar ég nálgast endalok lífsins. Ég kann að meta og þakka þér fyrir allan þann tíma og gleði sem við höfum átt saman. Með stóru brosi og allri þeirri ást sem ég hef fundið fyrir í þinn garð, vil ég bara segja að ég elska þig fallega dóttir mín.“
